Als je partner bent van iemand die autistisch is, voel je je vaak te kort komen. Een voorbeeld. Je beste vriendin is ernstig ziek. Op je werk heb je een collega die vervelend tegen je doet. In de brievenbus zit een boete voor te hard rijden. Je breekt in tranen uit. Je partner vraagt: “Wat is er, ben je misschien ongesteld?”
Je partner voelt niet uit zichzelf wat je nodig hebt. Dat gevoel niet genoeg aandacht te krijgen, kan heviger en heviger worden. het kan er toe leiden dat je je eenzaam gaat voelen binnen je relatie. Dat is afschuwelijk. Het is dus van groot belang dat te voorkomen. Hoe kun je dat aanpakken?
Welke aandacht is er wel?
In de eerste plaats kun je goed kijken naar de aandacht die er wel is. Mensen laten op verschillende manieren merken dat ze van de ander houden.
Sommigen laten dat bijvoorbeeld graag merken door kadootjes te geven. Bloemen, en sieraden zijn heel bekende voorbeelden.
Anderen laten het merken door te vertellen hoe ze hun geliefde waarderen. Ze zeggen regelmatig “Ik houd van jou”, of geven complimenten.
Weer anderen laten hun liefde tot uiting komen in wat ze voor je doen. Dat kan iets simpels zijn als de vuilnis buiten zetten. Hard werken om het gezin zekerheid te bieden is daar ook een voorbeeld van.
Fysieke aanrakingen zijn natuurlijk ook bij uitstek een manier om de ander te laten merken dat je van hem of haar houdt. Dan gaat het niet alleen om seks, maar vooral ook een arm om je heen, een hand vasthouden, een knuffel.
Tenslotte is exclusieve aandacht geven ook een vorm van liefde geven. Naar de ander luisteren, praten zonder iets anders te doen zoals ondertussen naar je telefoon kijken. Met z’n tweeën van een terrasje genieten is zo’n vorm van aandacht.
Iedereen heeft z’n eigen stijl van liefde geven, en iedereen heeft z’n eigen voorkeur voor liefde krijgen. Die twee hoeven niet eens hetzelfde te zijn bij jezelf. Het komt natuurlijk vaak voor dat de manier die je partner hanteert niet overeenkomt met de manier die jij het liefste ontvangt.
Ja maar…
Het klinkt alsof ik nu zeg dat je maar tevreden moet zijn met wat je krijgt, terwijl het overduidelijk is dat je niet krijgt wat je nodig hebt.
Dat is dan ook beslist niet wat ik bedoel!
Maar het kan wel een beetje helpen, wanneer je in de gaten krijgt hoe je partner jou zijn of haar liefde laat merken.
Autisme en de stijl van liefde tonen
Autisme gaat niet perse samen met een bepaalde stijl. Ik kan me wel voorstellen dat het lastiger is voor iemand die autistisch is,om de stijl te veranderen, of zelfs om in te zien dat bijvoorbeeld een bloemetje geven echt iets betekent voor de ander.
Vaak vindt iemand die autistisch is het ook vreemd te moeten zeggen “Ik houd van jou”. Dat is toch duidelijk? Dat weet de ander toch?
Toch zul je ook dan, als je goed kijkt, zien hoe je partner wel aangeeft van je te houden. Misschien door van alles voor je te doen, misschien door naar je te luisteren.
Vragen
Ook al besef je op welke manieren je partner aan je laat merken dat hij of zijn van je houdt, kan het blijven knagen. Je zou zo graag eens een bloemetje willen, of horen dat je partner je steunt.
Dan geldt: vraag er om, expliciet. Als je partner autistisch is zul je dat ongetwijfeld vaker echt heel expliciet moeten vragen.
Dat komt niet doordat je autistische partner niet kan voelen hoe het met je is. Dat kan een autistische partner vaak juist heel goed (niet altijd). Wat lastig is, is om te beslissen wat je nodig hebt. Hoe explicieter je daarom vraagt, des te gemakkelijker is het voor je partner om je te geven wat je nodig hebt.
Misschien krijg je dan te horen dat het onzin is, dat het nergens op slaat dat je dat nodig hebt. Dat je hoort te weten dat je partner van je houdt en dat het daarom onzinnig is als je partner je dat zou moeten zeggen.
Je hoeft dan niet uit te leggen waarom het geen onzin is. Je kunt simpelweg zeggen dat je nou eenmaal zo in elkaar zit dat je dat zo graag zou willen, dat je dat nodig hebt af en toe. Dat het niet betekent dat je niet weet dat je partner van je houdt, maar dat jij het nodig hebt om dat te horen. Punt.
Aanvoelen
Toch lijkt het alsof je er bekaaid af komt. Je partner voelt dan nog steeds niet aan wat je nodig hebt.
Het punt is: zodra je er in je relatie op gaat vertrouwen dat de ander weet wat je nodig hebt, zaai je als het ware ruzies en onenigheid.
In elke relatie, maar zeker in een relatie waarin een van beiden autistisch is, geldt NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander.
Jullie zijn twee volwassen mensen, elk met een eigen belevingswereld. Je kent elkaar heel goed, maar je blijft twee verschillende personen. Wanneer je voor de ander gaat invullen wat de ander nodig heeft, begeef je je daarmee op het terrein waar eigenlijk alleen de ander over gaat.
Wanneer je partner autistisch is, komt daarbij dat jullie allerlei dingen echt heel verschillend interpreteren.
Voor die behoefte aan een partner die je in alles aanvoelt geldt dus helaas: ooit was dat, als het goed was, je moeder. Maar bij volwassen worden hoort echt dat je zelf aangeeft wat je nodig hebt. Ook, en misschien zelfs vooral, aan degene van wie je houdt.